امروز وقتی صفحات کاغذی روزنامه ها و الکترونیکی سایت ها را ورق می زدم، اندکی تأمل کردم که گروه زیادی از فعالان حوزه بانکی هر روز به امید یافتن خبر یا تحلیلی به مرور سطور و صفحات روزنامه ها و سایت ها و ... میپردازند.
 اگر خبری (همچون فساد بانکی اخیر، ادعای افشای اطلاعات کارتها، الزام بانکها به استفاده از کربنکینگ،  ابطال مجوز بانکها، نوسانات نرخ ارز و هزاران هزار موضوع از این دست) یافت شد، با یک شادی قلبی از یافتن موضوع بحث و نقل، پر حرارت به بررسی ابعاد مختلف آن می پردازیم و با تحلیل هایروشنفکرانه و بعضاً بحق یا ناحق داد سخن فرا می دهیم که باید چنین کرد و چنان.

تأسف از اینجاست که این امر در بین مسوولان نیز رواج دارد. برخی با بهره گیری از اینگونه فضاها، در صدد تحقق برنامه‌های دیگرشان هستند و برخی دیگر نیز با مصاحبه های آتشین و وعده و وعیدهای جذاب، تنها راه برون رفت از این بحران ها را در اجرای برنامه های از پیش تعیین شده شان می دانند. و صد حیف که همواره این برنامه ها فقط در حال برنامه ریزی بوده اند و اگر اندکی، فقط اندکی تحقق بحران به تأخیر افتاده بود، مشکلی به وجود نمی آمد!
بازهم این موضوع جای بسی خرسندی است که چنین برنامه ریزی هایی صورت می پذیرد و اندک زمانی اولویت اول کارها قرار می گیرد و گزافه سخن نیست که انتظار پیگیری پس از تب و تاب بحران نیز حق مردم است.
اما بحث جای دیگری است. مگر نه این است که چنین زلزله هایی یا لرزه هایی کوچک، هرچند اندک و کوتاه، ولی پایه های اقتصاد کشور و بازارهای پولی و بانکی را می لرزاند؟ پس چگونه است که ستادهایی از برای پیشگیری از بحران ها و پیش بینی امور غیرمترقبه در این کلان حوزه مهم و حیاتی کشور تأسیس نمی شود؟ پرواضح است که نگارنده به دنبال تشکیلات اسمی در این خصوص نیست و فقط به دنبال کسی است که با پذیرش مسوولیت، به فکر مواردی از این دست باشد، نه کسی که پس از وقوع، نه به دنبال نوشدارو حتی، که ذره بین به دست، فقط مقصری را جستجو کند که ...  الله اعلم!

اینجاست که مفهوم ناپسند انفعال،رخ منماید و آرزوی برخوردهای پیشگیرانه (Proactive) بر دل می ماند. امروزه کیست که بگوید خلاء های قانونی و نظارتیLCهای ریالی قابل پیش بینی نبوده است یا توجه بیشتر به امنیت در حوزه بانکی امری فضائی بوده یا کربنکینگ فقط برای نخستین بار در ایران تعریف شده است و به همین خاطر حتی بر روی تعریف اش اتفاق نظر نیست و چه و چه و چه

بر همه فعالان بازار پول و سرمایه و مسوولان است که هر از چند گاهی، برای بسط و گسترش فکر هم که شده بنشینند و بحران های بعدی را پیش بینی کنند تا حداقل از بروزشان شگفت زده نشویم. آری، انفعال نوشدارویی است که بعد از مرگ سهراب فقط داغ نیاندیشیدنش را به دل می گذاریم.