با وجود پیشرفت های بانکداری الکترونیکی در سال های اخیر، دستگاههای خودپرداز ATM همچنان ساده ترین و محبوب ترین راه برای دستابی به وجه نقد در مقیاس نیازهای روزمره میباشند. این موضوع اهمیت تامین موجود مکفی در خزانه ی این دستگاه ها به منظور برآوردن نیاز مشتریان را، آشکار مینماید. اما چگونگی تامین نقدینگی این دستگاه ها، موضوعی چالشیست؛ از یک سو شارژ دستگاه ها با مبالغ بالا و در فواصل زمانی زیاد، هزینه ی سرمایه ی قابل توجهی به بانک تحمیل مینماید و از سوی دیگر شارژ با مبالغ پایین اما در فواصل زمانی کوتاه، هزینه های عملیاتی را بالا میبرد. در این مقاله، به موضوع تامین نقدیگی خودپردازها، به مثابه مسیله ی سنتی مدیریت انبار نگریسته شده، و با استفاده از الگوریتم ژنتیک مدلی برای کمینه نمودن مجموع هزینه های مذکور ارایه شده است. در این مقاله، از داده های عملکردی 164دستگاه خودپرداز بانک آینده که به صورت تصادفی انتخاب شده اند از ابتدای سال 89 تا پایان دی ماه سال 90 استفاده شده است. پس از مشاهده روند خروج پول از هر یک از این دستگاه ها در طی این مدت، دستگاه ها به 3 دسته ی پرتراکنش، تراکنش متوسط، و کم تراکنش تقسیم شدند. همچنین، از منظر هزینه ی عملیات تامین نقدینگی نیز خودپردازها به2 دسته ی مجاور شعبه و خارج از شعبه تقسیم شدند. در نهایت، با استفاده از الگوریتم ژنتیک، برای هر دستگاه مدل یکتایی برای تامین نقدینگی ارایه گردید. این سان علاوه بر جلوگیری از کسری موجودی دستگاه ها، هزینه ی تامین نقدینگی ها آنها بهینه گردیده است. بدیهی است؛این الگوریتم برای بهینه نمودن مدیریت نقدینگی دستگاه های خودپرداز سایر بانک ها نیز قابل پیاده سازی می باشد.